25 juni

Ik heb mij verplaatst. Ik ben van Koh Phagnan naar Koh Tao verhuisd. Koh Tao is 'het' duikerseiland in deze contreien en ik ben gisteravond reeds gestart met de cursus.

Weg gaan van Whynam was niet makkelijk. Met tranen in de ogen heb ik afscheid genomen van Suske en Wiske, die me hand in hand hebben uitgezwaaid. Ik had het daar wel goed.

Maar ja, het leven roept. Als ik nu op mijn nieuwe plek zit weet ik niet zo goed meer waarom maar dat overkomt me vaker bij veranderingen. In elk geval zit ik nu op een zeer geïsoleerde plek ( iets teveel naar mijn zin, dus ik heb mijn koffer al weer gepakt en ga vanmiddag iets anders zoeken). Ik zit nu boven op de rotsen met een woeste zee onder me. Die zee beukt er op los alsof er een orkaan woedt.

Om op deze plek te komen heb ik gisteravond achter op een taxibrommer gezeten. Dat is de tweede reden om naar een iets minder geïsoleerde plek te gaan. Terwijl die jonge Thai zo door het donker naar de accommodatie scheurde probeerde ik hem nog te vertellen dat ik getrouwd was en twee kinderen had. Het had weinig effect, hij glimlachte, knikte beleefd en scheurde door. Niet voor herhaling vatbaar. Wel weer een avontuur, dat wel...

Volgens de duikinstructeur is de nu onder mij woest tekeer gaande plas water een kalme zee! ( deze opmerking van hem maakte hij i.v.m. zeeziekte). Vandaag gaan we eerst in het zwembad duiken. En zoals bij zoveel nieuwe zaken die ik aanpak raak ik in eerste instantie in paniek en denk ik....ga ik dit echt willen? OK, Gewoon proberen! In het duikcentrum moest ik gisteravond 3 instructie DVD's bekijken. Ik heb daarna gezegd dat ik alsnog wilde stoppen. Ik vond het geen gerustellende beelden. Maar Jim, mijn enthousiaste duikinstructeur, trok me daar doorheen en vandaag gaan we dus aan de bak. Ik lever zo meteen mijn huiswerk in ( ja ja, het is net school) en ga mezelf in het pak hijsen.

Mijn buddy ( mededuiker) is Francis, een Canadese jongen die naar me zat te staren alsof hij met zijn oma onder water moest. Nou zo erg is het nu ook niet maar ik voel me op dit eiland tussen alle die jonge duikgoden en godinnen niet echt de jongste. Hij went er maar aan.

Zondag 26 juni.

Ik ben verhuisd naar het 'drukke centrum' van Sairee beach zelf. Zit in een fijn questhouse boven een Toko ( en zo ruikt het ook!)en heb een kamer met TV en Fan ( ventilator) en koelkast en elektriciteit. Ik weet niet wat me overkomt na alle soberheid van afgelopen weken.

Ik dacht dat ik vanuit mijn lonelyplanet bestemming met een auto door het duikcentrum opgehaald zou worden maar dat bleek ook een taxibrommer te zijn. Dus.... Met koffer en al op die brommer. De eerste 200 meter was de weg zo steil omhoog dat we alsnog moesten gaan lopen. Daarna koffer tussen de Thai en mij in en scheuren naar het stadje. In elk geval weer een mooie tekening waardig.

En toen de duikcursus. In de ochtend in het klaslokaal, veel theorie en uiteindelijk proefwerk maken. In de middag het zwembad in. Wat een bijzondere ervaring. De regelmatige 'paniek', niet meer weten wat je moet doen en ervaren dat als je maar rustig blijft nadenken( en vooral ademen), stap voor stap de instructies volgt je gewoon onder water kunt ademen, kunt kijken en allerlei oefeningen kunt doen om je voor te bereiden op de zee. ( bv je bril verliezen en opnieuw opzetten, geen lucht meer hebben en samen met je buddy naar boven moeten op zijn extra luchtslang).

Dinsdag 28 juni

Na gisteren een zeer enerverende dag in klaslokaal en zee ( mijn eerste twee duiken gemaakt) zit ik nu enorm te balen op mijn kamer. Ik ben gister in het donker op het strand door mijn enkel gegaan en kan bijna niet meer lopen. Dus geen diepteduik vandaag ( het zou 18 meter worden en enkels zijn toch echt noodzakelijk met flippers aan) maar wel naar een Thaise kliniek. Nou dat laatste klinkt dan ook weer als avontuur dus zullen we het maar positief labelen.

Die zeeduiken.... Tja wat een avontuur. Dat is echt een hele andere wereld. Ik heb o.a. de clownvis gezien ( ook wel bekend als NEMO), zebravisjes, een grote zeeslang,heel veel fantastisch mooi koraal. Nou ja, weer zo'n beetje het beeld wat je in een exotisch aquarium ziet maar dan gewoon in het echt. Zo bijzonder. Ik kwam weliswaar kotsend het water uit ( was daarvoor al een beetje zeeziek) en heb de hele terugweg buiten boord gehangen ( kalme zee, ja ja, niet als je daar héél gevoelig voor bent).

Maar voor vandaag zou ik een zeeziekpil slikken en alsnog gaan. Helaas...gewoon een stomme misstap. Hij is niet gebrokenmaar laat er toch maar even naar kijken.

Dus zit ik nu te wachten en te bedenken hoe ik bij die kliniek kom ( ik denk toch weer achter op zo'n brommer,nou ja, alles went!).

Ja alles went, een van de zonen?? van eiegenaar van het questhouse heeft mij heel voorzichtig naar de dokter gereden. Daar een Thaise arts met een beetje engelse kennis. Wat drukpunten aangeraakt , vette zalf erop, dik ingepakt en pillen mee. Ik kreeg niet zo duidelijk waarvoor die nu waren. begreep wel dat er niks ernstigs was, 7 dagen rust en als het na 2 dagen niet beter ginfg terug komen. OK. dan zit je daar en ben je even heel erg zielig maar gelukkig zijn de Thaise mensen zo verschrikkelijk aardig. Ze knikken allemaal vriendelijk, melijdens, vragen wat er is. Dan schiet ik idere keer vol en denk dat ik in het juiste land ben.

Nee, ik kom nog lang niet naar huis na zo'n stom accident.

Wel verplaats ik me morgen (met behulp van brommer met zijspan) naar een dikker resort, meer comfort, meer aan zee om daar mijn 7 dagen rust te gaan houden. Jim, de duikinstructeur, beloofde me dat ik na een week terug kon komen om dan alsnog 2 diepteduiken te gaan maken ( 18 meter). Ik ga dat nog even bedenken. Misschien gaan we dat wel in augustus doen als we hier met de hele familie komen.

Tot zover even.