19 juli ayutthaya en het geheim van de soep

Ik ben nu in Ayutthaya, een van de vroegere hoofdsteden van Siam ( Thailand dus). Fietsen hier is lastiger dan ik gedacht had. Ik zit toch echt al in de buurt van Bangkok. Er is veel verkeer en moto-bikes scheuren links en rechts van me ( ik ben toch echt niet de enige die links en rechts soms door elkaar gooit).

De afstanden maakt het ook lastig. Als ik naar de kaart kijk denk ik ' goh, fietsen we even naar toe', maar dat valt dus vies tegen. Kaarten op schaal zijn er niet (in elk geval ik kan ze nog niet vinden).

Het weerhoudt me overigens niet om toch gewoon rond te gaan toeren en zo kwam ik bij, wat ik de mooiste tempel van Ayutthaya vond, de Wat Yai Chai Mongkhon, gebouwd in 1360. Een tempel waar je kleine goudblaadjes kon kopen om op een boedha te plakken ( maar misschien kan je dat overal wel). Tot grote hilariteit van de non die daar zat, wilde iemand ook een blaadje op haar kale hoofd plakken. Ze kon er gelukkig zelf hartelijk om lachen ( is natuurlijk bijna heiligschennis als ik alle gebruiken en taboes over tempelbezoek mag geloven). Ik kleed me iedere keer volledig aan als ik op tempelbezoek ga ( zweet me helemaal te blubber) en loop dan volkomen overdressed tussen alle topjes en net nog geen navelpiercings. Iemand moet toch het goede voorbeeld geven. Na afloop kan ik mijn vestje uitwringen, drink ik een halve liter water en laat me droog waaien op mijn geweldige fiets.

Als je wilt kun je hier je hele vakantie vullen met tempelbezoek.

Ik heb nu echt een fijne fiets, goed zadel, goede remmen en met heel veel plezier gehuurd. De fietsmevrouw moest zo lachen om mijn manier van onderhandelen en uitproberen van de verschillende brikken dat ze me schaterend op de schouders sloeg en van schrik 50 baht zakte in prijs. Volgens mij heb ik nu de juiste toon van onderhandelen gevonden.

Het geheim van de soep

Ik ging ergens aan de kant bij een karretje en wat stoeltjes koffie drinken. Daar bleek een Thais meisje te werken die een aantal jaren in Duitsland gewoond had. Aha, bron van informatie dus…..

“Hoe kan het dat er zoveel karretjes met etenswaren zijn, waar leven jullie van? Heb je genoeg klandizie” ( en dat allemaal op mijn beste Duits en Engels).

Het geheim zit hem in haar soep. Zij vertelde dat mensen in de wijde omtrek weten wat voor speciale soep zij heeft. Al die karretjes en kraampjes hebben allemaal zo hun eigen specialiteit en de omgeving weet dat. Als best wel naïeve toerist dacht ik dat de soep overal wel ongeveer hetzelfde zou zijn. Verre van dat. Sommige mensen komen twee keer per dag bij haar want zij heeft hele goede soep. Alles in de ochtend vers gekocht op de markt en vers bereid. Overigens is dat overal zo en daarom kun je in Thailand zo goed op straat eten, alles is vers bereid.

Dus, na mijn 3 uur durende fiets/tempeltoer ben ik teruggefietst om haar soep te gaan eten en morgen ga ik weer, heerlijke soep. Met noodles, verse koriander en heel veel meer geheim recept ( dat gaf ze liever niet prijs). Haar soep was trouwens beter dan de koffie maar je kunt niet elke dag geluk hebben.

Morgen op en neer naar Lopbhuri, met de beroemde apentempel . Een ruine die geregeerd wordt door apen. Donderdag in de namidag ga ik richting Bangkok. Als ik hier door het verkeer scheur met al de uitlaatgassen denk ik iedere keer ' dit is alvast om te wennen aan de grote stad' en toch wil ik hem zien en de verschillende bezienswaardigheden bekijken. Over een paar dagen meer over de ' stad der Engelen' .